Szkoła Atopii co to jest AZS

Polecam stronę szkola-atopii.pl jest tam sporo ciekawych rad dotyczących pielęgnacji dziecka z Atopowym Zapaleniem Skóry . Możemy tez znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące atopówki skorzystać z rad ekspertów. Niestety AZS to wciąż dla wielu lekarzy trudny temat są w tej kwestii nie douczeni dla nich istnieją tylko sterydy i przestawienie dziecka na hydrolizat lub po prostu bagatelizowanie sprawy. Musimy pamiętać, że to że u większości zmiany te ustępują z końcem wieku niemowlęcego nie oznacza, że dzieje się tak zawsze. Atopowe zmiany które miną w wieku 2 lat mogą wrócić z większą siłą w wieku dorastania. Wielu lekarzy nie łączy tych faktów.

 "Atopowe zapalenie skóry, inaczej egzema to choroba alergiczna. Cierpi na nią już co piąte dziecko poniżej trzeciego roku życia. Zazwyczaj wycofuje się około 4-5 roku życia, ale może także mieć charakter przewlekły.
Objawy
Głównymi objawami Atopowego Zapalenia Skóry są: zaczerwienienie, suchość i swędzenie. Dolegliwości mogą pojawiać się, kiedy dziecko umyje ręce mydłem albo zje coś, na co jest uczulone. Wówczas dochodzi do osłabienia naturalnego płaszcza lipidowego, który zabezpiecza skórę przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi i ucieczką wody z jej głębokich warstw. Skóra zaczyna więc wysychać, łuszczyć się, swędzieć.

W Atopowym Zapaleniu Skóry stosuje się leki przeciwuczuleniowe, przeciwalergiczne, przeciwzapalne, niekiedy także uspokajające, aby zapobiec nerwowemu drapaniu skóry przez dziecko. Jednak podstawą terapii jest systematyczne natłuszczanie i nawilżaniezmienionych miejsc.

W przypadku Atopowego Zapalenia Skóry wiedza to najlepszy lek."
fragment ze strony Szkoły Atopii

Definicja atopowego zapalenia skóry

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą chorobą zapalną o nawrotowym charakterze. Cechuje się występowaniem świądu skóry o bardzo dużym nasileniu. Mechanizm powstawania świądu nie jest do końca poznany, a jego nasilenie nie jest adekwatne do wywołujących go bodźców. Chorobie towarzyszą zaburzenia funkcjonowania układu immunologicznego i zmiany w fizjologii i budowie skóry.
Częstość występowania atopowego zapalenia skóry wzrasta w szybkim tempie, a choroba dominuje w krajach wysoko uprzemysłowionych i u rasy kaukaskiej (białej). Około połowa przypadków tej choroby rozpoczyna się w pierwszym półroczu życia; do pierwszych urodzin objawy pojawiają się u 70-80% dzieci. Ryzyko zachorowania w późniejszym okresie znacznie spada. W wieku 6-20 lat odnotowuje się tylko 10% nowych zachorowań, a początek choroby po okresie dojrzewani zdarza się sporadycznie. U starszych dzieci i u dorosłych zachorowania częściej dotyczą kobiet (stosunek 2:1).

Atopowe zapalenie skóry może ujawnić się w każdym wieku i ustępować samoistnie lub utrzymywać się przez całe życie z charakterystycznymi okresami remisji i zaostrzeń. Objawy kliniczne choroby, charakter zmian skórnych i ich lokalizacja podzielone są umownie na fazy odpowiadające przedziałom wiekowym. Poniżej przedstawiona jest jedna z bardziej popularnych klasyfikacji.

Okres niemowlęcy trwa od urodzenia do drugiego roku życia. 

U niemowląt występują charakterystyczne grudki, strupy, nadżerki, polakierowane policzki, pęcherzyki na rumieniowym podłożu i cienkie, matowe, łamliwe włosy. Zmiany skórne sączące często ulegają wtórnemu zakażeniu. Najczęściej lokalizują się na policzkach, czole i skórze owłosionej głowy oraz u nasady płatków usznych – nos, broda i usta są raczej wolne od zmian patologicznych. W ciężkich postaciach zaburzenia skórne mogą obejmować tułów, pośladki i kończyny po stronie wyprostnej. U około połowy dzieci zmiany skórne ustępują do końca drugiego roku życia, ale fakt pojawienia się choroby w okresie niemowlęcym zwiększa ryzyko rozwoju innych chorób atopowych, w tym astmy.

Okres późno-dziecięcy rozpoczyna się w wieku 3 lat i trwa do 11 roku życia. 

U starszych dzieci rzadziej spotyka się zmiany sączące, natomiast częstsze są typowe dla przewlekłej choroby zmiany w postaci grudek i blaszek z lichenizacją. Zmiany lokalizują się na rękach, stopach, wokół nadgarstków i kostek, na grzbietach dłoni i stóp oraz w zgięciach łokciowych i podkolanowych. Charakterystyczna i częsta lokalizacja w zgięciach stawowych wynika z większej potliwości tych okolic oraz ciągłych ruchów, czyli drażnienia mechanicznego. Czynniki drażniące (pot, urazy i otarcia) utrudniają gojenie się zmian skórnych, co sprzyja wtórnym nadkażeniom bakteryjnym i komplikuje przebieg choroby. Obserwuje się również powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Zmiany mogą ustąpić samoistnie, a w okresie przejściowym zaznaczają się przemijające przebarwienia skóry.

Okres młodzieńczy i wieku dorosłego rozpoczyna się w okresie dojrzewania i może niekiedy trwać przez całe życie. 

Charakteryzuje się naprzemiennym występowaniem okresów zaostrzeń i samoistnych remisji. Wizualnie skóra jest szorstka, sucha, lekko brązowa i pogrubiała. Mogą występować nacieki zapalne, przeczosy, krwiste strupy i błyszczące, niby polakierowane paznokcie. Przewlekły charakter choroby powoduje skłonność do tworzenia się rozległych zlichenizowanych blaszek. Zmiany skórne występują symetrycznie. Zlokalizowane są na twarzy, na górnych częściach ramion i pleców, na kończynach oraz grzbietowych powierzchniach rąk i stóp oraz grzbietach palców rąk i stóp. Zmianom skórnym towarzyszy dokuczliwe uczucie świądu, zwłaszcza w nocy, co wywołuje bezsenność, zmęczenie, drażliwość i może być przyczyną stanów depresyjnych.
tekst ze strony atopowezapalenieskory.com